Stargard

Pierwotnie miał być miejscem pochówku dla poległych w I wojnie światowej rosyjskich żołnierzy. Po utworzeniu w 1915 roku w Stargardzie obozu jenieckiego, chowano tu głównie jeńców. Z tego okresu pochodzą 3 różne pomniki poświęcone pamięci żołnierzy wyznania prawosławnego, mojżeszowego i muzułmańskiego narodowości rosyjskiej, rumuńskiej, serbskiej i portugalskiej. Podczas I wojny światowej pochowano tu 95 jeńców.

W okresie II wojny cmentarz stał się również miejscem pochówku jeńców stargardzkiego Stalagu II D oraz Oflagu w Dobiegniewie. Groby rosyjskie z okresu II wojny zajmują osobną kwaterę. Nad mogiłami wznosi się płaskorzeźba, którą wykonano z solidnym rozmachem. Reprezentuje ona sztandarowy przykład sztuki okresu stalinowskiego. Na cmentarzu znajduje się także kamienny, zwieńczony krzyżem cokół, który upamiętnia jeńców rosyjskich z I wojny światowej. Na marmurowej tablicy widnieje napis: „Żal i smutek o was drodzy towarzysze nie zaginie w dalekiej Rosji. Rosyjscy jeńcy wojenni obozu Stargard”.

Dodatkowo, w kwaterze mieści się pomnik jeńców rosyjskich, wyznających islam, zmarłych w okresie I wojny światowej. Widnieje na nim napis, który głosi: „W obronie Boga od złego szatana – W imieniu wielkiego Boga. Nie ma innego Boga oprócz Allaha – Mahomet jest jego prorokiem”. Niedaleko wznosi się również pomnik ku czci zmarłych jeńców radzieckich wyznania mojżeszowego z lat I wojny światowej.

Warto zwrócić także uwagę na mauzoleum żołnierzy radzieckich przeniesione z Placu Wolności wraz z płytami nagrobnymi oraz płaskorzeźbą z wyobrażeniem czołgu i żołnierza. Oprócz tego, na cmentarzu można zobaczyć mogiłę i płytę pamiątkową pułkownika Ignacego Misiąga, odznaczonego m.in. Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtutti Militari.